Kağıthane Mutlu Sonlu Masöz

Sokak dövüşçüsü, sırtını binanın taştan duvarına yaslamış, kızı seyrediyordu. Şaşkınlıktan dolayı, Scarlet’ın gözünden sıcak bir damla  gözyaşı süzülüverdi. Scarlet yaşı, hemen hemen yanağının yarısına gelmeden hızla sildi. Dövüşçünün bakışlarına karşılık verdi ve adamın duruşunun, saldırganca olup olmadığını tartmaya Kağıthane Mutlu Sonlu Masöz çalıştı. Dövüşü, Scarlet’ın hava aracının burnunun on iki adım kadar uzağındaydı ve yüzündeki ifade, tehditkâr olmaktan ziyade, tereddütle dolu gibiydi.  Fakat neticeta Roland’ı tek eliyle hemen hemen boğarken de yüzünde tehditkâr bir ifade taşıdığı söylenemezdi.

“İyi olduğundan emin olmak istedim,” dedi adam, bardan gelen gürültü arasında hemen hemen duyulamayacak kadar hafifçe bir sesle. Scarlet parmaklarım açarak elini hava aracına dayadı. Sanki bu adamdan korkması mı yoksa kendini gönlü okşanmış şeklinde mi hissetmesi gerektiği konusunda karar verememiş şeklinde, sinirlerinin bu kadar gerilmesi karşısında kendi kendine sinirlendi. “Roland’dan iyi durumda olduğum kesin,” dedi Scarlet. “Boynu daha ben oradan ayrılırken bile morarmaya başlamıştı.” Dövüşçünün gözleri mutfak kapısına doğru gitti. “Daha kötüsünü hak etmişti.”

Kağıthane Mutlu Sonlu Masöz

Scarlet bu yorum karşısında gülümseyebilirdi, fakat o öğleden sonra yaşadığı tüm hayal kırıklığı ve öfkenin peşinden, gülümseyebilecek enerjisi kalmamıştı. “Keşke hiç karışmasaydın. Durum tamamen kontrolüm altındaydı.” “Orası belliydi.” Dövüşçü sanki bir bulmacayı çözmeye çalışıyormuş şeklinde gözlerini kısarak ona baktı. “ama o tabancaını çekip ona doğrultacağından korktum ve bu hiç de senin yararına olmazdı. Minimumından deli olup olmadığın mevzusunda.” Scarlet’ın ensesindeki tüyler diken diken oldu. Eli istemsiz bir şekilde, minik bir tabancaın gizlendiği belinin arkasına gizdi. Tabancaı ona babaannesi on birinci yaş günü hediyesi olarak, paranoyakça bir uyarı eşliğinde vermişti:

Tanımadığın birinin ne zaman  seni zorla istemediğin bir yere götürmeye kalkışacağından asla kesin olamazsın. Scarlet’a silahı iyi mi kullanacağını öğretmişti. Ne kadar saçma ve gereksiz görünse de o günden bu yana Scarlet evden asla silahsız ayrılmamıştı. On birinci yaş gününün üstünden yedi yıl geçmişti ve bu süre süresince, kapüşonlu kırmızı pelerininin altında gizli olan tabancaı tek bir birey bile fark etmemişti. Şu ana dek.